Geceler yakar, gözümde duman,
Bir rüya değil bu, gerçek yalan.
Sırtımda yük var, dünya kadar kan,
Sen gittin, şehir bile sensiz yavan.

Kaldırım taşları bile tanır adımı,
Her adımda bastım yokluğunun tadını.
Asi ruhum çatlamış cam gibi,
Bensizliği sen seçtin, harcadın yarını.

Sözler paslandı, çürüdü şiirim,
Dermanı yok, sardı beni zehirim.
Hayat yumruk attı, sustu seherim,
Ayrılıkla büyüdüm, kırıldı ehlim.

Artık ne sesin çalar içimde yankı,
Bir ben, bir gölgem kaldık bu şarkı.
Yürürüm gecenin sırtında sancı,
Unut dedin ama… unutmuyor sanki.

Bir serseri gibi ruhum yollarda,
Her adım batıyor geçmişin torbasında.
Tutunacak bi’ dal yok vicdan ormanda,
İçim kış, gözüm sis, bahar yok şu anda.

Yalancı bir masal gibi bittiysen eğer,
Ben gerçek kaldım, sen gölgeye değer.
Terk edilmiş sokaklar, gözümde seher,
İçimden geçen tek şey: Senmişsin meğer.