"Ey Görmeye Doyamadığım, Parlak Güneşim,"
Canıma mihrap, gönlüme sultanım,
Güzelliğin bir gülistan, zarif bir gül,
Gölgenle her zaman bahar başlar.

Ey Belalı Nazlım, Kavisli Hilal Kaşlım,
Saçların gece gibi, gönlüme dökülen bir nehir.
Her an aşkının nağmeleriyle sarhoşum,
Düşümde bile hayalinle ellerim bağlıdır.

Sözlerim lal olur güzelliğini gördüğümde,
Her dizede adını anarken, bir tehlil olur dilimde.
Ey güzel, ey tatlı ışıklar saçan ay,
Gönlüm seninle dolu, adeta bir taç gibisin.

Bu dünyada alemin nazarında sen varsın,
Güzelliğinle her zerrem, mecnun olmuş bir ruhsuza döndü.
Ama sensiz çöl gibi bir yalnızlık,
Ayrılığınla bu gönül her an büyülenir.

Vücudun Kevser, ben divaneyim ey canan,
Göğsün cennet bahçesi, gamın ise bir deniz.
Ah eder bu biçare aşık,
Sensiz her nefes karanlık bir ayrılıktır.

Ey Nazlı Gülün Zarafeti, Parlak Mercan Dudaklım,
Bir tebessümünle gönlüm dirilir, ey zavallı!
Lütfun ve iyiliğin dünyayı ışıldatır,
Her bakışın bu dünyada bir denizi kanatır.

Kaşın kalem, gönül defterine yazılmış,
Her saç telin uzun geceler gibi, sineme dökülür.
Ey hayalin mecazı, hakikatin aynası,
Her nefeste aşkın, kalbime lütuf ve inayettir.

Ruhum sana mahkum kalacak,
Her kelamımda adın, alemde yankılanacak.
Kavuşman bende bir meşale, ayrılığın bir ışık,
Sensiz bu aşk, ayrılığın içinde hep sağırdır.

Gel ey sevgili, nazlı perdeni bırak,
Dudaklarınla gönlüme bir vuslat gecesi serp.
Canansın sen, sensiz mısralar hüzünlüdür,
Ey aşkın şahı, sen cihanımda tek bülbülsün.