Gönlümden hep geçerdi, denize nazır bir il!
Duvarlarda yasemin, kapılarda begonvil!
Çivisini çakarak tırmanmış sarmaşıklar;
Sakın fire vermesin, olsun her renk karanfil…

Rengarenk açsın bütün bahçelerde laleler!
Her bahar gelişinde, toplansın sülaleler!
Seyretsin gelip geçen kol kola tüm aşıklar;
Islatsın güzelleri, besberrak şelaleler…

Hanımelleri açsın, koksun il türül, türül!
İsterdim her köşede, açılsın bir gonca gül!
Kırmızı, pembe, beyaz, bilseniz öyle şıklar;
Gül olurda ötmez mi, dalında şeyda bülbül…

Raks etsin bütün bahar, gelincikle papatya!
Seyretsin ağaçlardan, salkım, salkım akasya!
Onlar zaten zamane, her daim barışıklar!
Masumiyet arz etsin, nergis ile frezya…

Begonyalar göz süzer, sokaklara camlardan!
Cennet gibi görünür kent çıralı çamlardan!
Tüm doğa birbiriyle, nasıl da sırnaşıklar!
Melisa kokuları, geç gelir akşamlardan!

Anlaşıldı sanırım, bulduğum il Antalya!
Etrafına renk veren, zakkumlar ve de fulya!
Limon, portakal ve nar, çok karmakarışıklar;
Bir ağacı çok sevdim, dediler o manolya…

Antalya- 2025/05
Halil Şakir Taşçıoğlu