NÛR-İ HÜDÂ’YA VUSLAT
Yolumdur aşk-ı Ahmed ve Muhammed,
Gönülde şem‘-i münevverdir,
Her an zikriyle olurum sürûr,
Dil-i perîşân ancak Ona sâgîrdir.

Devranın cefâsı bin canla gelse de,
Vefâdan dönmem, yolumdur Enbiyâ,
Geceyi aydınlatan nûr-i Habîb,
Muhabbetinle ağlar bu nâçiz hâlâ.

Dünya yıkılsa, harap olsa da,
Yeter ki aşkınla yanayım ey Resûl,
Şefâat umarım bir nazarındır,
Ki aşkın rahmet, ben ise bir mecnûn kul.

Yâ Resûlallah! Cemâlin bahr-i hakîkat,
Bir damla aşkına serilir her şey,
Ümmetin olmağa niyâz eylerim,
Seninle diriyim, sensiz her dem virân.

Her nefeste adınla mestân olurum,
Vuslat hayâlimde her an seninle,
Aşkınla haşrolmak ister bu gönül,
Seninle başlar, seninle biter bu söz.

Işığım sensin, yâ Habîb-i Hüdâ,
Senden gayrı her yol bana zulmettir,
Gönlümde her daim aşkını taşırım,
Unutursam aşk, yolum illetir.