TÖVBE OCAĞI ( ŞeyhSeyyid Muhammed Nurani İçin)
Uzak düştüm gönül dergâhından, perîşânım,
Halime acıdı, cân dostum, tabîbim, sultânım.
Büküldü boynum, soldı gönül çiçeğim,

Gel ey dost, tövbe ocağına gel, ey cânânım!
Sensin gönül dostum, Seydâm-ı muazzez,
Şifâm sensin, lütfunla doludur her nefes.
Tebessümün rahmet, bakışın bir ihsân,

Gel yâ tabîbim, tövbe ocağına gel, ey sultân!
Özledim kardeşliği, sâdık muhabbeti,
Saâdat kokar sohbetin, nûrdur hikmeti.
Uzak kalışta bir sır, bir tecellî saklı,

Gel ey kardeşim, tövbe ocağına gel, ey aşkın sesi!
Seyda’ma ver gönlümü yâ Rab, nûra boyansın,
Bir an olsun ayrılık olmasın, aşk artsın.
Dostsuz bırakma gönlümüzü, sensin yârımız,

Gel ey bacım, tövbe ocağına gel, gönül niyazınla!
Sevgini, himmetini özledik her dem,
Sen Hakk’ı öğrettin, edebi eyledin kalbem.
Yaralı gönlümde merhem oldun sen,

Gel ey evlâdım, tövbe ocağına gel, yâ rehberim!
Seyda’ma yakın olsam, ârifân olsam,
Gönlüm ona versem, sıdk ile yansam.
Her an sohbetini işitsem, mest olsam,

Gel ey baba, tövbe ocağına gel, aşk ile dolsam!
Bu gaflet uykusundan uyan ey ümmet,
Yaradan’a dön, terk et şu zulmet!
Vaktin dar, nefes sayılı, yâr et tövbet,