İMDÂD
Gözyaşlarım yağmur olup sessizce dökülüyor,
Zifîrî geceler, her yanımı karanlığa bürüyor,
Günâh zincirleri boynumda derinden çöküyor,
İmdâd! Duyun ey dostlar, iyi bir kul olamadım.

Vicdânımın feryâdı gecemde yankılanır,
Yolum yorgun, gönlümde hicran barınır,
Solmuş güller, kalbimde sitemle ağlanır,
İmdâd! Duyun ey dostlar, iyi bir kul olamadım.

Dost bildiklerim şimdi eller gibi uzak,
Sözlerim silinmiş, yüreğim sükûta bırak,
Affet yâ Rab! Yine kaldım yalnız ve ırak,
İmdâd! Duyun ey dostlar, iyi bir kul olamadım.

Her nefesim içre saklı derin bir yara,
Hatıralar köz gibi düşer gönlümün narına,
Yalnızlık harı her an dokunur cana,
İmdâd! Duyun ey dostlar, iyi bir kul olamadım.

Gözlerimde bir ye’s nehri, taşar akar,
Gönlümde gam selleri, geceyi deler yakar,
Dertler içimde kanar, sözüm hüzünle sakar,
İmdâd! Duyun ey dostlar, iyi bir kul olamadım.

Kalbimin kuytusunda bir zerre ümîd kaldı,
Dirilmek için içimde mehtâb bile soldu,
Ey Rahmân, rahmetinle ruhum boyun eğdi,
İmdâd! Duyun ey dostlar, iyi bir kul olamadım.

Nûrun gelsin, içimdeki zulmeti silsin,
Rahmetini esirgeme, gönlümde lütfun bilinsin,
Kanat taksın aczim, yüce affınla yükselsin,
İmdâd! Duyun ey dostlar, iyi bir kul olamadım.