SEYDÂM-I MAHBÛBUM ( ŞeyhSeyyid Muhammed Nurani İçin)
Görünmeğinle her dem solur her hâlim, seydârem,
Dolanırım kuytu sokaklarda, ararım seni, seydârem.
Sen yoksun ya, mâna kalmaz dünyada, cânım seydârem,
Nefesimle ararım sadânı, içli bir âh ile, seydârem.

Gitti şahım, ardında özlem hüzün gibi kaldı,
Bir serâb-ı mâtem içre gönlümde elem kaldı.
Gözlerim yaşlı, yâdınla yanar her an, her dem,
Gel de dindir bu iç yangınını, nâlân seydârem.

İçimde bir mâtem, bekleyen bir kalp var sana,
Sensiz eksik cihân, içimde özlem her yana.
Günden güne büyür ümidsizlik geceme,
Gel de dinlensin bu yorgun gönlüm, seydârem.

Gel de dökülsün rûhuma nûrun, ey sultânım,
Sensiz karanlık bu âlem, sarsılır cihânım.
Gönül sızım sensiz şifâ bulmaz cânım,
Hasretinle yanar yüreğim, tutuşur, seydârem.

Beklerim seni her nefeste, her ân-ı seherde,
Gönül dergâhında vuslatı dilerim özlemle.
Gel de nûrlandır yolumu, gecenin zifirisinde,
Ancak sen varken bulunur huzur, seydârem.

Sonsuzluğa göçtün, biz kaldık mahrum,
Hatıranla sararız kalbimizi, lutfunla mâsûm.
Vefâ ile durduk bu dergâhta, mahzûn,
Sensiz bu cihânda neyleyeyim, seydârem?