Aklın yolu birdir elbet,
El sözüne kanma gönül.!
Dünya fani dünya, sabret,
Daldan dala konma gönül.!

Şeytan suflesine uyma,
Yalan yanlış sözü duyma,
Verdiğin sözlerden cayma;
Ateşlerde yanma gönül.!

Uçurum yoldan uzaklaş,
Ariflere doğru yaklaş,
Dersini al yavaş yavaş;
Düşmanı dost sanma gönül.!

Meyil eyle hakikate,
Kapılma hiç rehavete,
Sen ibret al, bak hikmete;
Her söze inanma gönül.!

Menfaat için gelene,
Yüzüne sahte gülene,
Seni saf, ahmak bilene;
Boş yere aldanma gönül.!

Sevgi duyulur uzaktan,
Mevlâna gibi yürekten,
Yunus emre gibi Hak’tan;
Sevmekten usanma gönül.!

Malı mülkü olanları,
Yetim hakkı çalanları,
Şerle şöhret bulanları;
Sakın ha kıskanma gönül.!

Gerçek dostlar seni ansın,
Aşkın meşalesi yansın,
Seni sevmeyen utansın;
Sen benden utanma gönül.!

Sana yanlış yapanların,
Tuzak kuran insanların,
Yüreğinden kopanların;
Adını hiç anma gönül.!

Biliyorum, günahkârsın,
Bu dünyada sen de varsın,
Cürmün kadar yer yakarsın;
Her renge boyanma gönül.!

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ
(ÂŞIK HOCA ADEMÎ)