Oturdum, düşündüm daldım derine,
Kalmadı tutacak dalımız bizim.!
Hiçbir şey uymadı yerli yerine,
Böyle ne olacak halimiz bizim.!

Bu kadar nimete memnun kalan yok,
Komşu kapısını gidip çalan yok,
Her gün cenaze var, ibret alan yok;
Hiç iyi çıkmadı falımız bizim.!

Helal lokmamıza haramı kattık,
Sevgiyi, saygıyı çöpe mi attık?
Batıya bakarak çamura battık,
Çıkmaz sokak oldu yolumuz bizim.!

İnsanlık, merhamet nerede kaldı?
Maddiyat milletin aklını aldı,
Bu yara gittikçe derine daldı;
Yanıyor sağımız, solumuz bizim.!

Anayı, babayı aramaz olduk,
Kendi yaramızı saramaz olduk,
Artık hiçbir işe yaramaz olduk;
Beş para etmiyor malımız bizim!

Tarihten kopunca bozuldu maya,
Unutulur oldu ar ile haya,
Eller çıktı aya, biz kaldık yaya;
Nehri geçemedi salımız bizim.!

Sokaklara çıkıp yakıp yıkan var,
Askere, polise kurşun sıkan var,
Bu Cennet Vatanda hain çıkan var;
Zehir zakkum oldu balımız bizim.!

İlahi aşk ile inlemez olduk,
Peygamber sözünü dinlemez olduk,
Gariban halinden anlamaz olduk;
Bu yüzden kurudu gülümüz bizim.!

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ
(ÂŞIK HOCA ADEMÎ)