Bir düş gördüm ben, ruhum la mekan,
Vaktin ve cismin ötesinde bir an.
Varlıkla yokluk arasında ince bir çizgi,
Her şey geçici, baki olan bir aşk, bir de sevgi.

Düş içinde düşteyim, kaybolur beden,
Ruhum ruhuma döner, saf bir eden.
Maverada yüzerim, sonsuzluk denizi,
Her dalga bir sır, her kıyı bir bilmece izi.

Dünya bir gölge, hakikate perde,
Arıyorum özü, surette bir zerre.
Gerçek mi hayal mi, yoklukta varım,
Yoksa ben mi yarımım, varoluş mu fani?

İdrakin sınırı nedir, nerede biter?
Bilinmezlik okyanusunda hakikat bekler.
Kalp ile bak, göz seni yanıltır,
Gör dediği yerde ruhun seni alıtır.

Bir ben var içimde, öte benle çarpışan,
Her an doğar, her an yeniden yanan.
Küllerimden doğarım her seferinde,
Aynaya bakınca, kim olduğumu bilmesem de.

Maveradan seslenir, varlığın yankısı,
Her zerrede saklıdır Çalabın ışığı.
Boşlukla doluluk iç içe geçer,
Gerçek olana ulaştığında tüm saflar biter.

Gördüğüm her suret, bir iz bir nişan,
Her yol bana döner, yollarım hep şaşan.
Özümü bulsam da sonsuzlukta kaybolsam,
Hakikate varıp, aşka yeniden boyansam.

Sır perdeleri aralanır her nefeste,
Duyduğum her ses, ilahi bir beste.
Ne dünya ne ahiret, aradığım tamdır,
Kalp gözüm açılsa, her şey ondan sanrıdır.

Varlıkla yokluk, ne derin bir ikilem,
İkisi de aynı, tek gerçeğin bir çilem.
İçimdeki sonsuzluk, dışımdaki yokluk,
Birlikte var olup, ayrılıkta yokluk.

Bir düş gördüm ben, ruhumla mekan,
Bir ben var, ben olan, bir de sonsuz mekan.
Zamansızlık içinde, kalbin sesiyle yol bulur,
Ve hakikate vardığında, sonsuzlukla, Allah ile yoğrulur.