Mâhlùkatın içinde en âlası insandır,
İnsanı Adem yapan göğsündeki İmândır.
Türk eri bu fıtratla bayrak sevdası yeder,
Hâya hissi olmayan çul-çaputtan bezdir der.

Sermez seni yerlere, serilmeden bu millet,
Mâhşere dek var olsun şan’ı yüce son devlet.

Bayrağım!
Bizim gibi görünüp, bizden olmayanlar var.
"Sin"inden getirdiği kinden caymayanlar var.
Kendi öz tarihinden şeref duymayanlar var.
Batılın kültürünü zerk’e doymayanlar var.
Zevâl vermez kimseye nazlı yâr’in gölgesi,
Lâl kesilsen toprağa, kükrer şùhedâ sesi.

Sen ki!
Taptuk’un derğâhında mâna ördüğü günü,
Yunus’un Ehl-i Beyt’i düşde gördüğü günü,
Fatih’in Marmara’ya At’ın sürdüğü günü,
Kânuni’nin dünyaya mizan verdiğin gördün,
Garbın İstavrozunu Hilâl hâlende kırdın.

Sen!
Onaltı karındaşın son neferi bayrağım!
Uygurdan Kosovaya her yerde gönül ağım.
Yedi Ceddimin namı Atamdan yadigârım,
Ta tepeden tırnağa senle dolu dimağım.

Sen!
Küffârın son okunun saptığı topraktasın.
Kızılca kıyametin koptuğu topraktasın.
Mehmedimin kanıyla öptüğü topraktasın.
Bir Ulusun bir HAKK’a taptığı topraktasın.
Seni alıp göklerin en burcuna dikerim,
Beş köşeli nârına Kızılelma takarım.
Endamın şehidimin baş ucuna asılmıs,
Kıpkırmızı döşüne islâm nuru basılmış.

Bayrağım!
Bak şu gelen Asım’ın neslinin ayak sesi ,
Biliyorum bu Vatan mazlumun son kalesi.
Ortaasyaya açtım nazarımdaki al’ı,
Altı yiğidim var ki, altısı da hamalı.
Yiğitler ölse bile nidâlar dinmeyecek,
Hem vallahh hem billâhi taş atan yunmayacak,
Hem vallahh hem billâhi kaş çatan onmayacak,
Hem vallahh hem billâhi yeminim dönmeyecek.

Bayrağım!
Korkmadan ve sönmeden şafâkta yüzeceksin,
Tehvidin dùsturunu rüzgâra yazacaksın.
Ruhsuz torun yakışmaz Dedemin muradına,
ALLAH’ım şâhit olsun âhdimin inadına.

Sermez seni yerlere, serilmeden bu millet,
Mâhşere dek var olsun şan’ı yüce son devlet.