Doluyor anbe an verilen mühlet
Ve neden sönmüyor içi yakan ateşin
Oysa aynıydı yıldızlar Ay, Güneş aynı
Bir yerinden tutunmamız da gerekir
Son istasyon neresi bilmemektesin
Akıl, mantık, hissiyatlarınla işte sensin.

Kıvrılarak uzanıp gitsin ötelere yol
İçinde sevgi, sabır, muhabbetle dol
Nasılsa sana da uzacaktır bir gün o beklenen
Tüm zorluklara, acılara, emeğe değen
Her yönden de samimi, sevecen bir kol.

Yalnız değiliz aslında, benzerdir gaye
Farklı yer ve zamanlarda başlar hikaye
Kimlerle kesişir sahne, vay geçen güne
Kader denilen de aşıktır ya gayrete.

Birer birer yükseliştir her yönüyle bu
İnsanın ta özünden gelir o güçlü vurgu
İşte sahne; seç rolünü, oyna oyununu
Son perde gelir de sen de alkışlanırsın
Neleri başardığına bak, inan şaşırırsın.

Öykünmek iyidir ancak, sadece ilhamdır
İnanarak yola düşen elbet payını alır
Masal gibi başlayan gizemli hayatlar
Gölgemiz kaybolunca ardımızdan yankılanır.

Niçin çirkinliğin çıksın ki sesi, istemem
Verseler de dünyaları, ilkelerimden dönemem
Kalan var mı bir söyleyin, cevabı belli
Elli yıl tükenmişse artık, gerisi de en çok elli.

Ya ilham veren olmalı yahut arayan
Bu ikisi dışındaki olmayın sakın, aman
Nakış gibi işlendikçe bizden izler belirir
Sönük bir hayat ise bu her şey silinir...

Her işi önemseyerek vermeli hakkını
Gölge ozan Oğuzhan’ım bu bana kârdır
Akıl, mantık, hissiyatı güzele yaslandır
İyi düşün, iyi yap ki kimsede kalmasın hatır.

Oğuzhan KÜLTE