Yüreğim dolunca ilham geliyor,
Şiir yazıyorum ben hece hece...
Kalbimden geçeni Allah biliyor;
Çölde geziyorum ben gündüz gece...

Dağlara, taşlara boş boş bakmadan,
Aşkın deryasına dalıp çıkmadan,
Kem sözle bilerek gönül yıkmadan;
Sözler diziyorum ben gündüz gece...

Dünyanın derdini yük ediyorum,
İnsanlar huzurlu olsun diyorum,
Muhabbet bağını çok seviyorum;
Düğüm çözüyorum ben gündüz gece...

Çocuklar yaşasın, ölmesin diye,
Çiçekler hep açsın, solmasın diye,
Gönüller sevgisiz kalmasın diye;
Taşı eziyorum ben gündüz gece...

Baktığım yerlerden sesler dinlerim,
Hasret ateşiyle yanıp inlerim,
Aklıma gelince eski günlerim;
Bana kızıyorum ben gündüz gece...

Mazide saklanan izlerim ile,
Dostlara tercüman sözlerim ile,
Güzelliği gören gözlerim ile;
Anı süzüyorum ben gündüz gece...

Edebi sanatla dağı delerek,
Engelleri aşıp dosta gelerek,
Hakikate giden yolu bilerek;
Hakkı seziyorum ben gündüz gece...

Kendime temkinli sözler seçerken,
İbreti alemden gelip geçerken,
Rüyalarda gezip bade içerken;
Bazen azıyorum ben gündüz gece...

Doğruyu yanlışı gördüğüm zaman,
Aklımı dünyaya verdiğim zaman,
Sözleri gül gibi derdiğim zaman;
Gezip tozuyorum ben gündüz gece...

Kendimle baş başa kaldığım anda,
Kâinattan ibret aldığım anda,
Hikmet deryasına daldığım anda;
Aşkla yüzüyorum ben gündüz gece...

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMÎ)