geceyi bekleyen bir yıldız var
rüyalara sızarken kaybolan zaman
gömleğimin cebinde akar.



ve rüzgar,
kuyunun ağzından
binlerce yıllık bir yokluğun
dibinden getirdiği masalı anlatır
kimse hatırlamaz.



karanlık
gözlerimde süzülen korkuyu arar
bulamaz.



çiçekler de büyür beyazın korkusuyla
buruşuk kökleri
damarlarıdır sanki bir kalbin
hızla atar.



bir saat kaldı ellerimde
her seferinde yarısını bozdurup harcıyorum
zamanın en ölümsüz hali
kollarımda bekleyen uyku
ölümün en zamansız hali.



bir gitarın tellerine dokunmak
parmak uçlarında
paslı bir akorun silüeti.



ama yıldız hala uykusuz.



bütün gömlekler beyazdır
ve içlerinde
tuzlu izler barındırırlar her zaman
beyaz
zamanın ölümsüz hatırası
tuz
kaybolmuş anların derin yarası
ve göğsümde tükenen
umuttur uyku.



bir ses daha silinir
bir çığlık daha
her şeyin yok olduğu
ve her çiçeğin bir yıldızla birleştiği
ve beyaz gömleklerin kanla kirlendiği
donuk hatıralar kalır geriye.





















kara