Yok sayma isyanımı
Ya bir an evvel al emanetini
Ya da mehdisiz makamlara yar etme beni


Bir yar sevdim
Ödeyemedim mihrini
Vurma fukaralığımı yüzüme


Mevsimlerden şakayık
Taziye konağı içimin her köşesi
İhbar ediyorum acılarımı duy ne olur


Sen sevap dersin
Günahlarımı ben bilirim
Gülümseyen bir yüzde göz izim olmayacak mı hiç


Bilsem de beni duyduğunu
Âlemin ıssızlığı ile terbiyedeyken dudaklarım
İşaret diliyle mi şerh düşeyim sevmişliğime


Gördün mü?
Az önce şahımın kervanı geçmiş
Al senin olsun başıma tebelleş ettiğin düşler


Ben onu diliyorum
Sen kendine gel diyorsun
Anlamıyor musun? O olmadan bir hiçim ben


Bir kez ölürmüş ya insan
Hiç mi hatırım yok
Bir bile saymazsın bin öldüğümü


Bir çareyim, gusülsüzüm
Deniz demiyorum ancak Kızılırmak paklar beni
Bilmiyorum kalbimin vesvesesi sen misin? Yoksa ateş kuşları mı?


Neden yalnızlığımı sormuyorsun
Yüzümdeki çillerin hesabını tutuyorsun da
Neden izanım yerindeyken öl demiyorsun?


Haberin var mı kırgınım sana, bir o kadar da…
Son dem o kadar içli dışlıyım ki ecel ve makber sözcüğüyle
Çat kapı çıkıp gelecekler diye yollarını bekliyorum


Uzak dur ne olur
Oynama aklımın ince telleriyle
Kabulümdür kör kurşun da paslı namlu da


Şahım da sana benziyordu
Açık edip adını diyemem kimselere
Ne olur vazgeç dualarımı keyfiyet saymaktan


Bir şeyler yazacağım az sonra fallara dair
Gelincikler papatyalar koyu kahveler
Bu azat silsilesinde bari yok sayma beni


Daldığım dehlizlere gün ışığı düşüyor bir ara
Zındıklığımı kulaklarıma fısıldayan içimin iç sesi
Az daha devam edersen deli sanacak cümle alem seni…


Vekaletim sende
Sakın ha özür dilememi bekleme
Sen değimliydin içime bu ateşi atan


Aaaaaaa
Balkon serçeciklerim
Üç yıl aradan sonra yeniden çıkıp geldiler
Hüzünlü bir sevinç seremonisi başladı ruhumda


İlk defa duam kabul oldu sanki
Haydi, öyleyse beraberce bir türkü söyleyelim mi?
Onun söylediği gibi "Beni eller gibi görme"


O da kim deme sakın ha
O da kim deme sakın
Yemin olsun külahları değişiriz