uyu çocuk, sen uyu melekler gibi,
uyanıp da görme bu dünyayı.
çaresizleri, biçareleri görme sen,
onlar acımasızdı, hayatsa çaresiz.
-
önce insanlar sustu,
sonra ülkeler, sonra dünya…
ve en sonunda da insanlık,
insanlık ölürken.
-
ıssız yerlerde kayboluyordu sesler,
sessizlikte sükuta karışıyordu nefesler.
çocuktu ama sanki yetmişinde gibiydi,
genç bir delikanlı gibi hırçın, yaşlı biri gibi olgun.
sustukça unutuluyordu insanlık,
yaşanan vahşetti,
yaşatanlar insan bile değildi,
insanlık ölürken.
-
söyle çocuk, kim çaldı hayatınızı?
çocuk bedenlerin hırsızları kimlerdi?
biliyorum, sen istesen de konuşamazsın…
bir daha annen, baban kahkahalarını duyamayacak,
arkadaşların sessiz sedasız gittiler.
anne kucağında olması gereken çocuklar,
toprağın koynuna verildi,
öpülecek pembe yüzler soğurken.
insanım diyen, tarif edemez bu acıyı,
insanlık ölürken.
-
sen neler anlattın neler…
şeytan bile tereddüt ederdi bu yaşananlara.
çocuk bedenlerden çalınırken hayatlar,
masumiyet yağmalanırken,
saraylarında suskun kaldı ikiyüzlüler.
sarayların kapı kulları suskun,
ortalık malı soytarılar dilsiz.
şeytanla komşu olmak mıydı sebep
çocukların hayatını çalanlar, insan bile değildi,
insanlık ölürken.
-
her gün daha da canavarlaşır iken dünya,
en çok çocuklar ölüyordu.
insan insana bunu nasıl yapabiliyordu
şeytan bile bunlardan daha merhametliydi.
yitip giderken masumiyet,
yok edilirken çocuklar, dünya uyuyordu.
bir yanda şatafatlı sofralar,
öbür yanda susuzluktan ölen çocuklar.
sokakta, enkazın altında
cansız bedenler yatarken,
çakalların üşüştüğü yerlerde her şey siyahtı artık,
insanlık ölürken.
-
uyu çocuk sen uyu sakın uyanma,
buralarda oynayamazsın artık…
gülümse gökyüzüne,
melekler gibi gülümse.
senin büyüdüğünü göremeyecek annen,
oysa ne çok çalışmıştı senin için…
artık seni göremeyecek.
yas tutarak yaşamaya çalışacak,
hayatta kalabilirse…
insanlık ölürken.
-
ve insanlar sadece dua ediyor,
o kadar güçleri var…
rabbim, uyuyan çocukların çığlığını duy,
bu zulme göz yumanları affetme rabbim
adaletin hüküm sürsün,
boşuna olmasın ölümler,
insanlık ölürken.
*
Mehmet Demir
17324