Memleketimin Penceresi

Açılsın artık gönlümün penceresi,
Ilık bir rüzgarla aralansın,
Bir yıldız gibi karanlıktan doğarak,
Güneş’le, Ay’la birleşip parlasın.

Kapalı Maraş’ın varoşlarında,
Kıbrıs’ın sessiz sokağında,
Bir hayalet gibi dolanır ruhum,
Yeniden kurulsun yıkılan yurdum.

Görünsün uzakta maviyle yeşil,
Kıyılarımda yankılansın dalga sesi,
Bir ağıt değil, umut dolu bir türkü,
Toprakla birleşen sevdanın nefesi.

Geçmişin izleriyle dokunur ellerim,
Anılardan köprü kurar özlemim,
Sürgün gibi savrulan her parçam,
Dönmek ister yine yurduma, kendime.

Rüzgarla taşınır dağların kokusu,
Akşam serinliği dokunur yüzüme,
Bir çocuğun gülüşü yankılanır içimde,
Ve gözlerimde büyür yitirdiğim evim.

Göç yollarının izleriyle yorgun,
Kavuşmak isterim eski güne,
Ne sınırlar kalsın, ne ayrılıklar,
Birleşsin sesler, türkülere.

Açılsın gönlümün penceresi,
Sevdanın diliyle konuşsun rüzgar,
Memleketimin şarkısı yankılansın,
Güneşle, ayla, sevdayla var olsun.