Sustu, ben konuştukça
kalbimi bir kıskaçla kopardı bilinmezler.
Çocukluğuna deyin inmişti aklım
sebebini bilmediğim iç yolculuğuna çıkıp susan adamın
çok uzaklarına dalmıştı yüreğim.

Bilmediğim hiç bir şey yoktu ona dair,
bildiğim her şey bildiğinden fazlası.
Sustukça kefişler belirdi içimde,
belirdikçe öğrendim gizemini yaşamın.

Konuşmuş anlatmış olsa
bu denli bilemezdim yanlışlarımı
Belkide sadece tek birinin elinden tutardı gönlüm.
Halbuki salt ona değil
insanlığa karşı işlediğim bütün suçları da öğrendim.


Konuştukça yaraladım,
yaraladıkça yaralandım,
sevdikçe kahrettim,
kahrettikçe uslandım.

En büyük suçlarımdan başlayıp en ufağını dahi yüzüme vurmadı,
sustu..
sessizlik bu dünyanın
en karanlık zindanıydı
karanlık ise aydınlanmaktı.

Büyüdüm, ihtiyarladım
böylesi yüceliğin karşısında
kalbimden asıldım.
sevmeyi öğrendiğim gün
bağışlandım.

m-jgan