1
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
354
Okunma
Kaybolan
Zamanın içinde yanan bir orman
Kökleri kül, gözyaşına boğulmuş duman.
Sessiz, derin ve solgun,
söylenmemiş bir ağıtla kaybolan.
Evrene dağıldı o ateş
Bir meteor gibi yanıp söndü
Perseidlerin sıçrayan kıvılcımları gibi
Ama Parıldayan ateş böcekleri değildi.
Sönmüş bir hatıranın külleri
Ağaç, su ve toprakta yankılandı
Evrenin aynasında kırılıp dönecek
İnsanın içine sızan, boğuk bir fısıltı.
Sen de duydun o sessiz çığlıkları
Rüzgarla savrulup kayboldu
Her parçası başka bir âlemde,
Yanlış bir cevabın tahtadan silinmiş izi
Peşimizi bırakmayacak
Koynumuzda hayalet gibi dolanan
Kendi yarattığı karanlıklara batıp çıkan,
Ama hep orada, gözbebeklerimizde saklı duran.
O sonsuza dek
içimizde yanacak olan
5.0
100% (9)
Cevap Yaz