Koştukça uzuyor yollar,
Gölgen bile yetişemiyor sana.
Deniz sessiz, ufuk dumanlı,
Bir gemi gidiyor, belki dönmemek üzere.

Ayak seslerin yankılanıyor iskelede,
Dalgalar seninle nefes alıyor.
Nereye koşuyorsun, kim bilir?
Bir başlangıca mı, yoksa bir vedaya mı?

Sislerin ardında kaybolan gemi gibi,
Bazen hayaller de uzaklaşır bizden.
Ama koş, durma!
Belki yolun sonunda biri seni bekler.

Belki bir dostun sesi yankılanır rüzgârda,
Belki yıllardır unutulmuş bir hatıra,
Ya da kaybolmuş bir sabahın serinliğinde,
Kendini arıyorsundur farkında olmadan.

Gün ışığı titriyor suyun yüzünde,
Adımların, geçmişin izlerini siliyor.
Ama hatıralar su gibi;
Ne kadar koşsan da hep peşinde.

Koş! İçindeki fırtınaya inat,
Koş! Kendi hikâyeni yazacak kadar.
Belki de yolun sonunda varacağın yer,
Yeniden başlamaktır en baştan.
17/01/2022