Yolun kenarında bir anlık duruş... Her adımda bir kayıp, her bakışta bir yorgunluk var. Geçmişin gölgesiyle yüklü olan bu yolculukta, her iz bir hatıra, her adım bir yük gibi ardımızda kalıyor. Yolda karşımıza çıkan rüzgar, saçlarımızı savururken, yüzümüzde duran güneşin ışığı, içimizdeki o sonsuz boşluğu bir nebze dolduruyor. Ama hangi soruya ne cevap verileceği, hangi hikayenin yazılacağı hala belirsiz. Bütün bu yolculuk, varlıkla yokluk arasında sıkışmış bir çelişki. Zaman ne kadar yavaşlar, bir an dursa da, sonunda hep gider. Gözlerindeki bu derinlik, belki de bir arayışın, bir keşfin başlangıcıdır. Bir adım, bir karar, belki de beklenen cevaptır... Hep bir soru, hep bir arayış… Düşünceler sarmalında kaybolan kelimeler gibi. Belki de her şey çoktan yazıldı.

Gözlerindeki bu derinlik, kelimelere dökülen her düşünce gibi; bir sır, bir içsel yolculuk… Şiirinin her satırında, kaybolmuş bir zamanın, unutulmuş bir duygunun izini buluyorum. Seninle aynı yolda yürümek, aynı sorularla yüzleşmek bir huzur. Kalemine ve yüreğine sağlık, bu yolculuğun sonu, başlangıcı gibi.