0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
130
Okunma
Bazen yanmak gerekirmiş,
Kor’u tutmadan öğrenilmezmiş ateşin dili.
Bazen de sevda ile yanmak gerekirmiş,
Mevla’yı bulmak için.
Sonra o kor,
Melhem olur diline,
Yüreğine dokunur usulca,
Kalbini yakar ama arındırır.
Dereler hırçın hırçın akarken,
Sen susarsın,
Sende sular durulur.
Ve üzülürsün…
Kapılarını sonsuza dek kilitleyen yüreklere,
Kendi sesine sağır kalanlara,
Gözünü sana kapatıp
Gönlünü karanlıkta unutanlara...
Belki de
Kor olma sırası onlardadır şimdi.
Bu dizeleri okurken
Kalbine bir ateş düşüyorsa,
Yanma vakti gelmiştir belki de.
Zira bazen yanmak,
Bir arayışın en derin yakarışıdır.
Ve kor olmak,
Zayi olmamak için
İnsanın kendini yeniden doğurmasıdır.20. 05.2024
5.0
100% (1)
