yaktın kavurdun yüregim küle döndü
yalanlarla ördün sen bu aşkın yolunu
yokluğunda ömrüm hazana yöndü
git derken hiçmi düşünmedin sonunu

yokluğunda oldum bir serseri divane
sensiz inan dünya kalmadı gözümde
seni seviyorum diye varsın kalbimde
tahtını yıkıp kırdın kanadımı kolumu

sevdim ya benimsin ya toprağın derken
gavlimiz vardı üzerine yeminler içerken
gözlerine düştüm tek çaremsin derken
böyle bitmemeliydi yâr aşkımızın sonu

senden sonra senelerdir öylece kaldım
bin bir umutla geriye dönersin sandım
ne yazık ki zalimsin çok geç anladım
keşke hiç sevmeseydin gönlüm onu

dünde kalma gözlerim orada bir mazi yaşar
öyle büyük bir sevda ki tende durmaz taşar
akla ziyan bir aşk bu mecnun görse şaşar
al aşkını benden zalim hazan olacaksa sonu
istemem acılı tenimde sönecekse alev koru