0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
93
Okunma
Bir adım atar, bastonu taşlara dokunur,
Yorgun bir güneş süzülür yüzüne.
Gölgesi uzun, kendinden de yaşlı,
Zamanın yüküyle ağırlaşmış omuzları.
Poşetinde birkaç ekmek, birkaç anı,
Belki bir zamanlar bir çift el tutardı.
Şimdi rüzgâr konuşur onun yerine,
Sokaklar susar, duvarlar izler sessizce.
Bastonu her vuruşta fısıldar geçmişi,
Bir çocuk kahkahası, bir sevda şarkısı…
Ama gölgeler uzadıkça anılar soluklaşır,
Gidenler dönmez, yollar hep ileriye bakar.
Ve yine de yürür,
Dizlerinde titreyen yıllara inat.
Gölgesi uzun, ama o hala burada,
Hayata tutunan son bir ışık gibi…
16/08/2019
