PARANTEZDEKİ ZAMAN

Zamanın ipleri elimde olsa,
Bir düğüm atıp saklayabilsem geceyi,
Bir parantez açsam sonsuzluğa,
Koyabilsem içine tüm korkularımı ,
Yarım kalmış hayallerimi,
Yanlış seçimlerimi sığdırsam içine,
Vazgeçirildiğim düşlerimi.

Bir boşluk yaratsam kendime,
İçine sığdırsam tüm geçmiş acıları,
Kolayca yok edebilsem orda.
Yaşamadığım sabahlarla
Doğru sandığım hataları.

Bir an, sadece bir an,
Dünya durabilseydi,
Tüm yaşanmış acıları bir bir silip,
Tekrar bestelesem,
Kırılmış eski hazin melodilerimi.

Sonra, usulca kapatsam parantezi,
Devam etsem kaldığım yerden hayata,
Ama bilerek…
Ama eksilmeden…
Tamamlanmış bir cümle gibi,
Nefes alıp virgüllerde,
Noktalarda gülümsesem “oh be” desem.
Kendi içimde tam,
Ve huzurla..

Ya da bu rüyadan uyanıp,
Tek tek öperek hüzünlerimi,
Tebessümle devam etsem
Her zaman olduğum gibi..