1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
176
Okunma
Yaldızlı Yalanlar
Şehir yine karanlık, sokaklar yine ıslak,
Bir yalnız adam, ruhlarla hesaplaşmakta.
Yüzünde sahte bir gülümseme, gözlerinde hüzün,
Kendi yarattığı dünyada adeta bir tutsak.
Gece yarısı, sisler içinde bu kent,
Her köşe başında aynalar, her yüz bir maske.
Dolaşır adam , yalnız ve kibirli,
Kendi yansımasını arar, kayıp bir aşk gibi.
"Ben" der, "Ben kentin efendisiyim,
Herkes bana hayran, bense kendimin kölesiyim”
Alaycı bir gülümsemeyle bakar aynalardaki yüzler,
"Sen ki bu kentin en büyük yalanı en büyük çaresizliğisin” derler
Sokaklar ıssız, boş kaldırımlar,
Yankılanır ruhunda hiç olmayan duygular.
Başlar yine "en büyük şairim, ressamım yanılgısı”
Aynadaki suretler gizlice fısıldar,
"Sen sadece gölgene âşık bir zavallı…
5.0
100% (1)
Cevap Yaz