Bugünde sensiz uyandım,
Buğulu bir gözden seyrede durdum yine İstanbul’u,
Sanki hergün yağmur yağıyor ben baktıkça bu şehire,
Kirpiklerim almış bulut halini,
Her göz kırpışım sensiz geçen bir saat dilimi,

Sensiz bugünde hiçbirşey değişmemiş gibi,
Gidişinde durmuş saat,
Bitmiş hayatımın mesaisi,

Birikmiş yine aklımda açılmamış yoklukların,
Hala aynı şarkının mırıldısı,
Evet... hala aynı yerde gözlerim takılı,
Ömrüm sen çıkmazında kendini yarıladı,
Geride alamıyor insan zamanı,
Ama herşeye rağmen,
Hala sevemedim inan bu sensiz akşamları,

Sensizliğin soğuk esintisi gün geçtikce daha fazla hasta ediyor beni,
Sanıyorlar ki iyileşeceğim,
Duymak zorunda kalıyorum hergün iyileşeceksin yalanını,

Sensizlik ne diye anlatmaktan usanıyorum da bazen,
Asıl bensizlik ne alemde,
Yoksa bende başı çekerken sen,
Ekledin mi beni yokluğunu hissetmediklerine,
Varlığına şükretmek yerine,yokluğuna isyana alıştırdın dilimi,
Konuşmaya da başladım kendi kendime,
Ben aşk dedim ama,
Dönmeye yakın akıl, kalbe uyup deliye,

Yok yatağımda tanıdık sıcaklığın,
Gün geçtikce kendime bile yabancıyım,
Giderken açık bırakmışsın kalbimin kapısını,
Ben hala sen...sen diye çarpmaktayım..