Üç nokta, bir virgül, iki de hece.
Duygu nehir olup akar denize!
Aşkla yazılırken sisli her dize,
Yıldızlar sihirli, sarhoştur gece.


Titreşir kirpikler, gülümser kaşlar.
Nazlanıp dururken eldeki kalem,
Bakışırken gözler, tutuşur âlem.
Dile gelir harfler! Bir yangın başlar.


Endamın âlâsı, tenin beyazı..
Hisler kelebekçe, hayaller mavi,
Sonsuzdur vaatler, ikrarlar kavi.
Huzurla yaşanır, sevmenin hazzı.


Edeple, adapla geçerken anlar,
Kutlu bir yazgıdır vuslat her kula,
Bakış görüş aynı, düşülür yola.
Tek yürek, tek beden buluşur canlar…


Aşılmışken dağlar, düzdeyken işler,
Sebepsizce başlar, sen ben davası!
Aşk bağlamasında ağıt havası,
Mecburidir artık suskun gidişler.


Sevmek, sevilmek ve insan tarifi…
En güzel savunma, yaşandı bitti!!
Ve bir aşkın daha vadesi yetti!
Dedi son sözünde aşkın arif’i!