Allah rahmetini kış gelir döker,
Yerdeki ayıbı saklar yağan kar.!
Yeryüzüne beyaz bir perde çeker,
Güneşin yüzünü bekler yağan kar.!

Dördüncü mevsimle baharı izler,
Kirlenmiş dünyayı yıkar, temizler,
Üç tane cemreyi özünde gizler;
Bütün mikropları paklar yağan kar.!

Gece ayazında sarkıt, buz olur,
Ağaç dallarında duvak, naz olur,
Dağlar duman alır, bembeyaz olur;
Hasreti yüreğe ekler yağan kar.!

Göklerden hikmetle dünyaya yağar,
Tanesinde sırlı şekilleri var.!
İlahi kudretle bir güneş doğar;
Âlemi ibretle yoklar yağan kar.!

Soğuk tabakadan hızını alır,
Mikâil melekle süzülür gelir,
Aldığı emirle yolunu bulur;
İnsanı hayretle şoklar yağan kar.!

Bereket getirir taneler bize,
Kristal cevherler serilir yüze,
Eriyince akar gider denize;
Karayı billurla aklar yağan kar.!

Her gönül sabırla baharı bekler,
Kar suyu alarak açar çiçekler,
Yaşama hevesi imtihan saklar;
Dünyaya derdini yükler yağan kar.!

Yağarken etrafa bir neşe katar,
Seven sevdiğine kar topu atar,
Herkesin içinde bir çocuk yatar;
Kardan adamları dikler yağan kar.!

Kâinat mekândır, dünya pencere,
Denizle deryaya akıyor dere,
Kıyamete kadar eğilip yere;
Bu kara toprağı koklar yağan kar.!

Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMİ)