Tutkusuyla bize ilham verenler vardır
Ne güçlükleri aşmışızdır sevgileriyle
Yürüsek izimiz kalır mı bilmem kar üzerinde
Belki de çok kısa kalırdı bu yürüyüşün esamesi
Yine de işleyenler var anıları da beslerler
Öylesi duygular ki tarifsiz, kalır izleri derince.

Eser rüzgâr, düşer sayısızca yağmur taneleri
Evrilip giderler her nasılsa, olur bulut kümeleri
Kim bilir kaç bin kez dönmüştür feleğin çemberi
Bizde de yaşanır değişimler rotalar hep ileri
Yine de bir duraksamak hali yaşatır mazi sessizce
Kadrajdan fırlarcasına bu gerçeklik, hem de derince.

Bazen sıradan sandığımız seslerdir sanırız
Onlarla dolmaktadır aslında zamanla bahtımız
Ve bir daha yankılanırlar mı, bilinmezliktir
İnsanoğlu her nefeste ömrü tüketir de tüketir
Belki iki klişe satırdır dile takılır hep öncelikle
Bir annenin sesi yankı bulur yürekte, derinlikte.

Çok umura gelmez saydığımız nice sıradanlıklar
Belki de hayatın en güzeliydi o yaşanmışlıklar
Nelerin lezzeti bulur ki anında takdiri muamma
Harala gürele gidişlerden fark edilmez pekala
Dünler de biz zamanlar hayaldi, şimdi nice
Hüzünlerden bile umut çıkarılırdı o derinlerde.

Zamanın kumları henüz derdest edilmeden daha
Ne kadar vakit kalırsa kalsın şükredelim buna da
Şu ellerin bom boş kalacağı anlar vardır sırada
Nimetlerin olur mu büyük küçük gibi önceliği
İlhamı katmıyor mu onların en sıradan birisi
Vermesini dileriz ya hazzını şu hayatın rengiyle
Bizlerden de bir şeyler yankı bulsun derince.

Anların kıymetinden bihaberdarlık var ya
Öylesine azaplı bir duyguyla dönendir yakışa
İzlerin izlerine bakakalmak öznesiyken sessizce
Yıkılır bentleri tüm ilhamın tarifsiz derinlikte.

Elimde var olanların kıymetini nasıl bilemem
Mazimizden aldık ya ivmeyi onu asla silemem
Ve gündüzlere uzanışlara gebedir bilene gece
Çıkmışız ya yola artık, kalsın izler bizden de.

Oğuzhan KÜLTE