Aysude

Hayatın dönüm noktasındayım,
Varlık ve yokluk arasında.
Önümde uçsuz bucaksız derya,
Arkamda gözyaşı, timsali deniz.

Geride bıraktığım acılarım çığ olmuş,
Neşenin ve huzurun uzaklaştığını hissediyorum.
Birilerine umut, birilerine umutsuzluk,
Arada sırada aklıma gelen iki cümle:
Ben kimim?

Öyle bir yorgunluk var ki üzerimde,
Bağırsam, sokaklarda yankılansa sesim,
Duyan olur mu?
Kaderi kabullenip oturmak mı lazım?
Yoksa başkaldırıp direnmek mi?

Çözülmeye çalıştıkça, kördüğüm oluyorum,
Gene aynı soru beynimde: Ben kimim?
Kayboldum, toz zerresi kadar değerin yok sanki.
Aynaya bakınca bile kendimi tanıyamıyorum,
Kimin ben?

Bir adım öteye gitmek için cesaretim yok,
Yavaşça yitiriyor her şey anlamını.
Yardım istesem
gelip destek çıkan bir kişi bulunur mu?
Bir el uzanır mı karanlıklara,
Yoksa hep yalnız mı kalacağım?
Kaybolmuş bir yıldız gibi,
Sonsuzlukta kaybolur mu sesim?
Ve ben,
yine aynı soruyla baş başa:
Ben kimim?