boş gözlerle etrafa bakıp
korka korka okudun mu bir şiiri
harfleri tanıdık bir sokağa uğrayıp
bir caddede senli izlerden bahsedecek diye



bir şiiri okurken
içini kasvet bürüyüp
bir müziği dizelerine yoldaş ederken
kelimelerin kör kurşunuyla
noktasız virgülsüz vuruldu mu hayallerin?



bir şiir okurken
tarağa takılmış saç teli gibi titreyip
bir çiçeği koklarken nefesin darlandı mı?
ruhunda karanlık hayallerin kardeşliği
bu yolun sonunu
acılarımın başkentine çıkaracak diye
kalbinin sesi kulağına işkence oldu mu?



bir şiir okurken
terli sırtına
havlu koyan anneni hatırlayıp
dağarcığında
felç olmuş kelimeler biriktirip
bir şehre duyduğun kinle
kalem tutan parmaklarına zulmettin mi?



bir şiir okurken
boğazında kırk düğüm
uyandığın her sabahı
gölbaşı ve eylülle iliştirip
mavimsi bir kanaviçenin
gözeneklerini sayarak
mazinin patiska yumuşaklığına
bir ismin kutsallığını
ve bir şehrin kahrını işledin mi



bir şiiri okurken
kuklası olduğun aşka
hayranlığını gizlemeyip
tunalı da sahafları dolaşıp
kızılay da minibüs bekleyip
umut yelkenli bir gemide yolcu misali
akıbeti zindan olsa da
avuntu bir beşikte uyuttun mu duygularını



SEN
sen bir şiir okurken
an’ı karam
iyileşmedik yaram
sen hem güzelsin
hem de zalimsin Ankara’m deyip
Şiir bitince oh be dedin mi?



ve bir şiir okurken sen
yanlıştan dönmeyi gurur saymadan
kırık kalpler durağına
uğramayı düşündün mü hiç?