1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
69
Okunma
Sessizliğin içinde yankılandım,
Sesimi duyan olmadı, çağrım sustu.
Gözlerim, kör oldu bakışlarımda,
Ve ben, adım adım karanlığa düştüm.
Gözlerimden düşen son ışık,
Zamanla yakıldı, küle döndü.
Kimse uzatmadı elini,
Beni kurtaran tek şey, batışım oldu.
Sözlerin taş gibi göğsüme çarptı,
Sevdanın külleri nefesimi yaktı.
İhanetin bıçağı kalbimi deldi,
Kanım bile sessiz aktı, fark eden olmadı.
Keşkelerim, geceyi yırtıyor,
Gözlerimde uykusuz pişmanlık.
Dön desem, yankım bile bana küs,
Gidenin ardından gölgem bile durmadı.
Adım unutuldu, suretim kayboldu,
Son fısıltım bile havada kayboldu.
Ve şimdi, yokluğun koynunda,
Kendi elimle kazdığım mezara uzanıyorum.
Ama toprak bile beni kabul etmiyor,
Ve bu çürük dünyada, yok oluyorum.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz