Sabahlarımda düşlerimin yorgun nefesi
Sensizdir açılan bütün kapılar
Gözlerin uzak, bensiz gözlerin
Gözlerinsiz uyanırım sensiz sabaha
Gözlerin gözlerimde şimdi tek tesellim

İçimde susmayan çığlıkların
Aradığım duraklarda ayak izlerin
Bilirim; beni arar, bulamaz ki gözlerin
Her akşam kapım çalacak; geleceksin öyle mi yine ?
Bilmem ki şimdi hangi makamlarda sesin, seslenir

Mutluluğun gölgesinde çalındı tüm nefeslerim
İçimde gizlenen acıları sen diye kucaklarım
Üç boyutlu gölgeler dolaşır odalarımda
Bir beş çayı mutluluğunu ararım da, bulamam
Bir sigara, bazen de o kır kahvesi
Soluksuz hatıralarmış ellerinden tuttuğum
Yüzüme usul usul çarpan
Yitirdiklerimle karşımdaki zamanmış

Şimdi ıssız vadilerde sana seslenir ruhum
Ya alıp gelirsin özlemini, sevgini
Ya taşıyamadığım günahları yüklersin sırtıma
Esir olduğum bu şehirde
Bir akşam dönüşünde
Gözlerimin suskunluğu dinerse bir gün
Bil ki yalandır unuttuğum gözlerini
Yalandır unuttuğun gözlerimi


Günay Koçak

30. 01. 2025