Islak şiirler dökülüyor yine dudaklarımdan
Ağlıyorum resmin avuçlarımda inan
Öyle hayallerin içindeyim ki bir zaman
Romanlardan yüce duygulardaydım
Kış düşüncelerimse... karlı akşamlarsa
Mektuplarda kalırdı

Çaresiz bir kuş gibiydi yüreğim
Şiir bahçelerime sonbahar gelirdi
Sabahları ayazda kalır üşürdüm
Beklerken seni
Öyle içten ağlardım satırlarımda
İçimde dağlar dolusu sevdan tüterdi
Mavi bir gül’dün, ısıtan güneştin sabahlarımda
Aşardım engelleri sana koşardım
Yüreğim öyle şarkı söylerdi

Gözlerin bir başka mevsimdi, bürünen renkten renge
Çiçeklerin en güzeli leylaklardı, umutlarımız gibi
Ve işte geçti zaman, sinsice çaktırmadan
Böylece aramıza gözü yaşlı ayrılıklar girdi
Ne olur bana bir şey sorma artık
Baharları beklerken, ikimizinde kaderine
Ayrılık yağmurları düştü

Yoksun işte şimdi
Dinlediğim Müslüm baba şarkılarınca
Yoksun ; Allah’a mı küseyim sana mı ?
Bak bana son bir kez
Bak ta gör... sensizliğimi !
Özlem fırtına gibi içimde
Başım dönüyor, ya da dünya
Penceremde bir kuş
Ne olurdu, sen olsaydın o kuş !

Acımsı bir tad var dilimde
Şu yüreğimdeki acılar mı taşıyor
İnce bir hüzün gibi bekleyişlerim
Sokak lambalarının solgun ışığında
Aranıyorken... gittiğin sokaklarda
Bir yalnız yürek
Rüzgarlara kapılmış saçlarım
Üşüyorum yalnızlığımda, sensizliğimde
Unutmak ta kolay değil, silmekte
Acıları, yitirdiklerimi !

Bak işte dizilince anılar bir bir karşıma
Hüzün çöker yüreğime, ağlarım şarkılarla
İçimde yanan volkanların yalımlarına bırakıyor
Öyle derinden sensizliğime ah’lar çekiyorum
Bir yılbaşı akşamı ; ayrılık karları yağınca saçlarıma
Benim gözlerimdeydi, boşalan kanlı yaşlar
Yanan, alevlenen yanaklarıma
Artık yeşermez ömrümün baharı
Filize durmaz umutlarım
Kızıl bulutlar oturur gözbebeklerime

Şimdi
Bir buruk sevda kaldı uzakta ellerinde
Döner mi mevsimler, açılır mı çiçekler ?
Unutmadım, bitmeyecek şarkılardaki anılar
Bitmez bir mutluluktu aslında tutunduğum
Her şey bir masal oldu, bitti unutamadığım zamanlar
Şimdi ağlamaklı baktığım her yer
Yanar alev alev , yok gözümde fer
Soldu güller bahçemde
Ellerime batan dikenler kaldı
Sensiz atıldım kollarına şimdi
Gurbetin acımasız !

Günay Koçak

25. 01. 2025