Öpme gözlerimden...
Ayrılık derler...
İnanmazdım başta, öptüğün gözlerim yola düşünce anladım...
Bir pencere kenarında peşpeşe söndürünce sigarayı,
Damla damla gözlerimden dökülünce yaşlar...
Öğrendim! Gözden öpmek ayrılık getiriyordu...
Ruha şifaydı, sözlerin... Gerçeğe erdirir, Gül bahçesinden güller derletirdi...
Uzanmayan ellerim kaldı dağların ardında...
Nerdesin, Osman’ım? Kanlar karıştı göz yaşıma...
Nenem vardı, ocağın başında oturur çanağın içine bir aş koyar yedirir peşinden bir çay koyardı...
Sen gözlerimden öptüğün günden beri ne Ocak kaldı, nede bardakta çay...
Gözlerimden öpünce, nenemde gitti...
Nerdesin Osman’ım? Elim, ayağıma dolaşır yol yürünmez oldu ...
Evinin yolunu unuttum; yıllar, suretini sildirdi.
Özledim!
O kadar dedim Öpme gözlerimden ayrılık getirir...
Arayıp ulaşamayınca, gelip göremeyince
Toprağının üzerinde diz çökünce, yaşlar dizime düşünce anladım...
Gözden öpmek,. ayrılık demekti ...
Ellerinin arasında kalan yüzüm gülmez,
Hasret, denen ilmek boynumda nefes vermez oldu.
Nerdesin Osman’ım?
Yaşamak ağır suçtan sayıldı...
🔥 Ismahan Çeribaşı 🔥