Ey gönlümün susmayan feryadı!
sen, olmayan sabahın içersinde kalanım.
Bir ben yakışmadım yanına
Bir ben sustum, bir ben konuştum sensiz akşamlara.
Dağlara, yollara anlatırken seni
Bir ben değişmedim sana bakarken
Sönen sokak lambalarına inat,
Bir ben yakışmadım yanına...
Bilirdim, kimsenin harcı değildi seni sevmek,
Bu yüzden düşmedi kimsenin dilinden, sevdaya dair cümleler
Bu yüzden yazmadı kalem bile "seni seviyorum" diye.
Çünkü
yakışmadı, hiç bir geceye özlemek...
Ay ışığını saklarken koynumda,
ve
Yastığına vurunca şavkı,
Bir bana yakışmadı boylu boyunca yanına uzanmak.
Bir bana yakışmadı, seni gizli saklı tutmak...
Daha neler neler var bir bilsen.
Ne kırgınlıklar ne öfkeler biriktirdim zamana...
Susmak zorunda kaldığım,
Ve gitmek...
Evet, kapıyı gösterilmiş bir sevdanın eşiğinde adım
Yakışmadı ne seni sevmek ne de gelmek...
Göğsümün üzerini titreyen ellerimle bastırken,
Bir bana yakışmadı adım atmak...
Sen, gölge değildin.
Gerçek kadar çırılçıplak.
Yalan yakışmadı bu yüzden, Sevda denen otağıma.
Şimdi sen söyle.
Ege gibi sakin mi olsun yoksa Karadeniz gibi hırçın mı gidişlerim.
Bir sana yakışmadı "kal" demek
Bir bana yakışmadı seni sevmek...
Ismahan Çeribaşı