Aysude

Işıl ışıl parlayan bir sabaha gözlerimi açtım,
İçimde tarifi olmayan bir huzur vardı,
Çünkü gönlüme sen doğdun.
Ah, sen hangi duamın karşılığı oldun?
Ben ne yaptım ki, nasibimsin?
Kendime her şey güzel olacak diyordum,
Bu yolda birlikte ilerleyip mutlu olacağız sanıyordum.
Aslında ne çok yanılmışım,
Geç olmadan öğrendim.
Unutmam gerekiyordu, bende seni geçmişte bıraktım.
Duydun mu?
Artık seni sildim hayatımdan, gelecek panolarımda yoksun ve ben böyle daha mutluyum.
Meğerse bana azaplar, işkenceler çektiriyordun,
Ne denli yıprandım,
Ne çok uğraştım bir sevgi sözcüğü duymaya; artık umurumda bile değil, duydun mu?
Yalanlarına, peşimden koşmalarına aldırmıyorum,
Ömrümü yalan bir aşkla çürümeyeceğim.
Kendimi sana ezdirmeyip, gururumu yerlere sermeyeceğim.
Bende miladın doldu, artık. DUYDUN MU?