(MANEVİ VASİYET)

Sözler fayda etmez
Gözlerde hikayeler
Akıp giden gözyaşı değil zaman denen meret
Kitabına uygun davranamadıysam Allah’ım affet

Babadan yoksunum
Evin en küçük çocuğuyum
Yol bilmem, iz bilmem
Bu koca şehirde yalnız ve suskunum
Sevdiklerim için yok oldum
Geçmişten yorgunum
Çocuklarıma bir gelecek kurmaya mecalim yok
Hatalarımdan, günahlarımdan sana sığınırım, Rabbim bir tek sana borçluyum
Dünya’nın yolcusu
Artık bırak korkuyu
Sen bedelini ödedin, sıra biz de
Mevlana’nın izniyle bulursun doğruyu

Evlenmiş ablalarım,
Nerde abilerim
Yok hiçbir yakınım
Ayaklarında cennetimle tekim
Unutmadım, var sahibim
Ben insanlığın ortak noktası, acizim
Değilim kahin
Vecd içinde Hüda’nın sevgisiyleyim
Emrindeyim, tesirinde meşk ederim
Bu yüzden gönlüme iliştirilir kelimelerin
Umutla çizeceğim geleceği
Tutkuyla ilerleyeceğim
Aramam bir neden sonuna kadar giderim
Anlaşılmaz bir yerdeyim, zaten istemem ki
Dostluk nedir? Gerçek bakidir
Kelâmını işiteceğim
Yıllarımı bitirip, toprağa gideceğim
Yanına gelmek nasip olur mu? Bilmem
Sadece seninleyim