Parkta, ağaçlar bir sır gibi susar,
Bir yaprak düşer, geçmişe fısıldar.
Hatıralar, ince bir tül gibi örer,
Ama şimdi rüyalar, yokluğunla solar.
Bir yoldu gözlerin,
yıldızları delen,
Ama o yol, bir enkazda kayboldu.
Bir
çocuk gülüşünde yeşerir umut,
Ve şimdi dalgalar, sessizlikle doldu.
Zaman, kör bir ressamdır, fırça titrer,
Her anıyı karartır, siler ve yıkar.
Bir boşlukta yankılanır eski sesler,
Ve ben, yüreğimde eksiliyorum hala.
Bir kum saatinde donmuş bir nefes,
Her zerresi bir
aşkı anlatır bize.
Ama rüzgar alır her anı, her ses,
Geride bir yalnızlık bırakır gizlice.
Gözlerim bir gökyüzünü tarar sessiz,
Bir
yıldızın ardında kalan izleri.
Ve bu kalp, taşır ağır bir sessizlik,
Kaybolan anlarda bulur seni, derin.