MEVSİMLER YASTA ŞİMDİ

Mızrabısın gönlümün, titretirsin telini
Vurdukça inler kalbim ölmeyen sevdamıza
Ayrılık hançeriyle soldurdun aşk gülünü
Hicran gözyaşı döker gülmeyen sevdamıza

Yine mevsimden hazan yapraklar dökülüyor
Karanlık bastı çoktan el ayak çekiliyor
Kirpiğim birleşmeden şafaklar sökülüyor
Fecir boynunu büker gelmeyen sevdamıza

Gönül sarayım bomboş kimsesiz kaldı şimdi
Bilmem hangi yabancı gönlünü çeldi şimdi
Bir gözyaşı gölüyle gözlerim doldu şimdi
Kalbimin kapısını çalmayan sevdamıza

Dizlerime kapanıp ne yeminler etmiştin
Ölene dek diyerek ellerimi tutmuştun
Bir veda mektubuyla habersizce gitmiştin
Gökler bile ağlıyor kalmayan sevdamıza

Gözlerimin kandili kalbimin güneşi sen
Yüreğimi kavuran kızgın kor ateşi sen
Mevsimler yasta şimdi matemimi bir bilsen
Toprak kara bağlıyor olmayan sevdamıza.

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ