4
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
368
Okunma
Bu yokuş, zamanın omuzlarıma bıraktığı tarifsiz dokunuş.
İnme inmişcesine kapıldığım kaderin can alıcı cilvesi…
Tükenmişlik sendromu dağınık bırakan geçmişin sayfalarını.
Önüne geleni yutan ejderhanın aç ağzıyla kavgalı çiçek gibiysem de…
Fırtınadan sebep büyüyen yangınlar.
Dayanılmaz siren sesleri…
Kurtuluşun olmadığı bir kabusun içinde tutulduğumda bir başına…
Beklemenin intihar olduğunu fısıldayan kemirgenlerin dostane uyarısı…
Sebep aramadan, çıkıp güneşe açmak kanatlarımı…
Bir el uzanıp uzanıp kaybolduğunda,
göğsüme kıvrılan acıdan fazlası olmalıydı, inandım.
Sude Nur Haylazca
(Vaha Sahra)
10 Ocak 2025
16:05
5.0
100% (6)
Cevap Yaz
