Güneşli havada yağmur yağarken,
Coşkuyla bir horon kırar çakallar...
Namahreme bakmaz tavuklar varken;
Hep dişine göre arar çakallar...

Sinsice kolaçan eder mekânı,
Ondan kurtulmanın yoktur imkânı,
İstediği yerde açar dükkânı;
Rızkını koşturup yorar çakallar...

Leş kokularına yol bulup gider,
Kurulu düzene ihanet eder,
Sadece kendine menfaat güder;
Bunun için tuzak kurar çakallar...

Kümes etrafında dolaşıp durur,
Gizlice başını taşlara vurur,
Bulduğu her yerde sessiz oturur;
Yalandan saygılar sunar çakallar...

Kendine düzenli yuva kuramaz,
İhanet etmeden asla duramaz,
Yumruk sallayamaz, tekme vuramaz;
Hazır sofralara uğrar çakallar...

Çakal sadakatle vefa göstermez,
Gözleri tavuktan başka şey görmez,
Bulunduğu yere hiç huzur vermez;
Sadece şenliğe yarar çakallar...

Kendi emeğiyle rızkını bulmaz,
Onlardan sadık bir arkadaş olmaz,
Menfaatten asla geriye kalmaz;
İşi makaraya sarar çakallar...

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMÎ)