Bir gece yıldızlar gökyüzünde yol alırken,
Koca Sultan rüyasında fetih ateşini yakarken,
Gözlerinde İstanbul’un sılaya hasreti,
Kalbinde kudretle çarptı tarihî niyeti.

Şahi Topu’nun yankısı, dağları delip geçti,
Surlar karşı koyarken, zaman bile durdu sanki.
Kuşatma gecelerinde gemiler rüzgârla yarıştı,
Kaptan-ı Derya’nın komutlarıyla zafer yakındı.

Yeniçeriler, yüreklerinde ateş, ellerinde kılıç,
Şehadet için hazır, her biri birer yiğit yıldız.
Haliç’in sularında yansıdı destanın yüzü,
Bizans’ın son yankısı, tarihe gömüldü.

Gök kubbe şahit oldu, dualarla inledi,
Topkapı Sarayı’na doğru, zafer bir nehir gibi aktı.
Bayrak yükseldi İstanbul’un kalbinde,
Padişahın sözleri yankılandı: “Bu zafer, bizimdir!”

Ve halk, yeni günün doğuşunda huzuru buldu,
Topraklar barışa erdi, sancak gururla dalgalandı.
İstanbul, fetih rüyasının gerçeğe döndüğü,
Bir çağın kapanıp yenisinin başladığı yer oldu.

Bu şehir ki artık ebediyen bizim,
Tarih kitaplarında altın harflerle yazılan isim.
Zaferin, dirayetin ve imanın sembolü,
İstanbul, gönüllerimizin en güzel mührü.

Bu şanlı fetih, tarihlerin yadigârı,
İstanbul artık bizim, zaferin nişanesi.
Fatih’in ordusu, tarihe vurur mühür,
Bu büyük destanla zaferlerimiz büyür.

A.Nejat Alperen