Çocuk olmak istiyorum;
Günahlardan uzak, yalanlardan habersiz.
İyi topaçlarım olsa, döndürsem doya doya.
Sadece topaçlar dönse keşke, insanlar dönmese.
Uçurtmalar uçursam, ulaşabilsem ufuklara,
Korkulardan habersiz,
Oynasam, gülsem kahkahayla.
Tırmansam ağaçlara,
Yokuşlara tırmanmasam.

Başımı bir okşayan olsa, sırtımı değil.
Elimden bir tutan olsa, boynumdan değil.
Oyuncaklarımı alsam koynuma,
Akrepleri almasam.
Bulutların üzerinde olsam,
Takılsam bir kuşun kanadına,
Süzülüversem gökyüzüne,
Baykuşların inadına.

Çocuk olmak istiyorum;
Kinden, nefretten uzak, sevgiye yakın.
Gecelerden korkmasam,
Ay dolaşsa etrafımda.
Hatta! Güneş hiç batmasa.
Salıncaklar kursam gökkuşağına,
Ah! Bir çocuk olsam!

Yine çocuk olsam, resimler yapsam,
Güller çizsem dikensiz, yollar çizsem yakın.
Hasret nedir? Bilmesem.
Gözlerimde yaş olmasa,
Bir de yalnız kalmasam kalabalıklarda.

Rengârenk boyalarım olsa;
Mavi ile denizi boyasam, yeşil ile doğayı,
Beyazla bahtımı ve tüm siyahları boyasam.
Olmasa şu yapma çiçekler
Ve yapmacık gülücükler.
Daha neler neler olmasa.
Büyümekten korkuyorum,
Boğuluyorum beton yığınları arasında,
Caddelerde, sokaklarda kayboluyorum.

Çocuk olmak istiyorum;
Büyüdüm de ne oldu sanki?
Şimdi şimdi çile biçiyorum,
Çocukken ekmişti ya büyükler!
Büyükleri görüyorum, büyüyememiş.
Çocukken yükseklik korkusu vardı bende,
Oysa şimdi alçaklardan
Daha çok korkuyorum.
Çocuk olmak istiyorum!
Ama adam gibi çocuk, adam gibi!

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMÎ)