Zor bu devirde adam olmak,
Dürüst kalmak, dimdik durmak.
Yalanın, dolanın hüküm sürdüğü,
Kimseye inanmak ne zordur artık.

İki yüzlü maskeler gezer sokaklarda,
Dost görünen nice hain arkanda.
Göz göze bakıp hançeri saklayan,
Kimle konuşsan kalbinde yara.

Bu devrin ateşi yakar da ruhu,
Sevgiyi unutur insanın huku.
Bir dostuna sır desen artık cesaret,
Korkar insan açılırsa o esaret.

Sadakat ucuzlamış, menfaat kral,
Hainlik şehrin ışıklı tabelası misal.
Kimseye güven kalmamış gönülde,
Dost dediğin bir rüya, bir hayal.

Sevmek bile külfet olmuş bu çağda,
Sevgiyi taşır mı yürek bu yanda?
İhanet kol gezerken sokak aralarında,
Kimseye kalbini açamazsın sırf bundan.

Bırak pes etme,
Karanlıkta bir ışık, ara kendi içlerinde.
Adam olmak zordur elbet bu devirde,
Ama zoru başarmak düşer yine bize.

Dürüstlük bir sancak, kaldır göğe,
Cesaret bir zırh, giy onu öylece.
Hainlik devri de geçer bir gün elbet,
Yeter ki kalbin saf, ruhun cesaretle dolup git.

Yolda yalnızsan bırak kalsın öyle,
Yalnızlık onurdur kirli dostluk yerine.
Sözler yalan, yüzler maskeyse eğer,
Suskunluğun bazen en gür çığlık eder.

Her adımda sınanır bu çağda yürek,
İyi kalmak cesaret, kötülük kolay bir gerek.
Ama unutma, asalet zordur taşınır,
Kendiyle barışık olan kazanan olur.

Adam olmanın bedeli ağırdır elbet,
Ama sahte altın parlasa ne fayda, değer geçmez.
Sen doğruluğunda bir dağ gibi dur,
Bu fırtına da diner, gök yine maviye vurur.

Ve bil ki, bir gün gelir bu devrin ihaneti biter,
O gün senden konuşurlar; dimdik duran,
Başını eğmeyen, doğruya tapan,
Ve bu devrin adamı; işte sensin derler.
RAMAZAN ACAR