Önce sevgi vardı aramızda,
Bir bahar gibi açtı içimizde.
Ellerin ellerime dokunduğunda,
Dünya durmuştu, zaman bitmişti sanki.

Gözlerin vardı, cennetle yarışan,
Sesin, her notasıyla ruhumu okşayan.
Bir nefesti birlikte çektiğimiz,
Bir yürekti ikimize atan.

Her şey seninle başladı,
Bir düş gibi, bir masal gibi…
Göz göze geldik, dünya güzelleşti,
Seninle her yol, her rüya gerçekti.

Bütün sokaklar senin adını fısıldardı,
Gökyüzü bizimdi, yıldızlar tanığımız.
Bir mevsimden diğerine taşırdık sevgiyi,
Ellerimizde umut, gözlerimizde ışık.

Ama sonra bir şey oldu,
Bir bulut indi aramıza sessizce.
Bir fırtına çıktı içimde,
Ve bahar, kışa döndü ansızın.

Sen gittin, ya da ben kaldım,
Belki de yalnızlık bizi yendi.
Kelimeler yetmedi, yollar tükenmedi,
Ama sevgim hep içimdeydi.

Her gece adını fısıldıyorum yıldızlara,
Beni sana getirsin diye dualar ediyorum.
Ama sessizlik çoğalıyor her yanımda,
Sen gittikçe yalnızlık büyüyor.

Ellerin artık uzak bir hayal,
Sesin bir yankı, kulağımda kaybolan.
Gözlerin, en derin rüyamda saklı,
Ama her uyanışım bir yangın.

Senden geriye ne kaldı biliyor musun?
Bir avuç hüzün, bir ömür özlem.
Şimdi her gün bir ayrılık,
Ve her nefesim, yarım bir hece.

Ama bil ki sevgi hâlâ burada,
Tükenmiyor, azalmıyor asla.
Sen unutmuş olsan bile,
Ben seni bir ömür daha severim yar.

Ayrılık bir hançer gibi yüreğimdee,
Ama sevdam, bir ışık gibi karanlıkta.
Eğer bir gün hatırlarsan beni,
Bil ki hâlâ buradayım, sadece seninle.
RAMAZAN ACAR