8
Yorum
47
Beğeni
5,0
Puan
477
Okunma

Şimdi sen oradasın, karşımda.
Oturduğun sandalyenin ucunda.
Biraz yorgun ama çok güzel.
Karşı masada unuttuğun gülüş,
ne zaman baksam ,bana dönüyor.
Bir çay söylüyorum kendime,
arada bir sevdayı karıştırıyorum içine.
Kaşıklar dönüyor dünya misali,
ama durmuyor işte,
hep bir yerden eksik kalıyor.
Hayat gibi…
Resmini çizermiş gibi sana bakıp bakıp,
Şiirle çizmeye çalışıyorum seni.
Seni anlatacak kelimeler arıyorum,
bulsam ; bütün sözlükleri yakardım düşünmeden.
Çünkü bilirim ki sen,
hiçbir cümleye sığamazsın zaten.
Gökyüzü kadar mavi,
Deniz kadar derinsin.
Sonra hesap geliyor masalarımıza,
Ödüyoruz ikimiz de ayrı ayrı.
Sen cebinden bir rüzgâr çıkarıyorsun
ben ise her harfi hüsran, kırık bir şiir.
5.0
100% (29)