yediverenlerde büyüteyim seni
ağzı dar içi geniş saksılarda
daha çok keder
hep aşk alsın diye

biraz da akşam sefaları koyayım yanına
akşam olsun da yalvar diye
sonra biraz da kasımpatı
renkleri ayrık ayrık

ya hanım eli
huu
hanım eli
hanım eli
bu işin sonu başından belli

peki nergisler
onlara ne demeli
sana benzesinler
bir beğensinler kendilerini ki
ahh
hep beğensinler
solup gitsinler akşam güneşinde

ya da ölümsüz ol diye bonzai
kumunda ben varım ya
anlarsın ya

biraz da papatya ama
seviyor musun sevmiyor musun
yaprakları ile bak bana
ve hep seviyor yapraklarını
kopar bana

sonra da geç karşılarına
konuş onlarla
ya şarkı söyle
ya da raks et
bu beden
ikisine de hasret

ne çok esrik rüyalara
ve masalara
ve masallara
ve sulandırılmış beyazlığa
bıraktın kıvrımlarını

ki
kıvrımlarında terdim
süzülen ateşine erdim
halhal boynuma
aşk’a değen topuğundan geçti
de
geçemedim peçenin ardına

uzak uzak baktım salınmalarına
salındıkça ellerime
büyüyen ben değildim
namahrem fikrimdi

sen yak beni
bırakma yaradana
rahman affeder kulu
oysa kulum sana

külüm başım üstüne
can suyum sızar eteklerinden
bırak toplama rakkase
dönsün onlar da bileklerinden...