şimdi bana dokun
affetmek yok
bir kemiği ısırır gibi
tüm sözler

sıyrılmayı bekleyen tenim
aşk’la dikilmiş bakire namusun
sensin
dün gece gördüğüm kabusum

uzaklık her dilde ayna
sokuldukça gecenin yılan diline
çığlık günahla aynı hecede

rüzgarı cinnet kokan baharlar
açık unutulmuş günlüklerde üç noktadır
ki
sadece eylüldür haram
onun içinde biraz yan
çıksın aradan

suçu benim üstüme at
sokaklar tekin değil hasrete
ölüm tekil gelir sevmeye

her intihar sonrası
kasıklarından yükselen ter kokusunu
ruhum satardı idris ağacının gölgesinde
kokulu kiraz mevsimi de geçti
ahir zaman kuşları göçte

rezerve ranzada yatanlar bilir ihaneti
parçalar nerdeyse
kanatlar ordadır

bağışla
elzemdir şimdi sus
sesin boğulduğu her günahla
gamzenden öperdi küfürler

gecikmiştim
söze teslim şair bilgeliğine
ben aşk diye yazdıkça hükmünü
temyize gitmek için sığınırdın
yaz boz nereye kadar
kırdık kalemini tanrının en başından

ancak benzerim öldürebilir beni
demiş aynı tanrı
maveradır aşk’ın lehçesi
hangi dilde
hangi dinde söylense
ızdıraptır sadece...